Różne cegły ogniotrwałe mają różne poziomy odporności ogniowej ze względu na różnice w surowcach i temperaturach wypalania. W produkcji materiałów ogniotrwałych w ostatnich latach w zasadzie nie przeprowadzano badań odporności ogniowej, ponieważ dojrzały proces produkcyjny może osiągnąć wyniki w zakresie odporności ogniowej. Co więcej, przy ocenie jakości cegieł ogniotrwałych odporność ogniowa nie jest tak ważna jak inne wskaźniki fizyczne i chemiczne. Materiały cegieł ogniotrwałych dzielą się na kwaśne, zasadowe i obojętne, a ich odporność ogniowa waha się od 1600 do 2000 ℃. Na przykład cegły gliniane mają niską zawartość glinu i fazy ciekłej, a ich temperatura użytkowania i odporność ogniowa są stosunkowo niskie. Cegły o wysokiej zawartości tlenku glinu mają wysoką zawartość aluminium, wysoką temperaturę mięknienia przy obciążeniu i zwiększoną odporność ogniową. Niska odporność ogniowa wynika z małej ilości fazy ciekłej tlenków w wyrobie, co prowadzi do obniżenia odporności ogniowej i jest ściśle związane z podłożem surowca oraz temperaturą wypalania. Na przykład seria magnezu w alkalicznych cegłach ogniotrwałych ma dużą gęstość nasypową, wysoką temperaturę wypalania i zwiększoną wytrzymałość ogniotrwałą. W serii produktów kwasowych znajdują się również cegły silikatowe, choć mają one wysoki współczynnik rozszerzalności, to ich odporność ogniowa jest stosunkowo wyższa niż cegieł glinianych. Im wyższa odporność ogniowa, tym wyższa temperatura pracy. Na przykład cegły o wysokiej zawartości tlenku glinu z serii neutralnej mają odporność ogniową ponad 1700 ℃ i temperaturę użytkowania 1350 ℃. Cegły korundowe mają odporność ogniową ponad 1800 ℃ i temperaturę użytkowania ponad 1400 ℃. Cegły ogniotrwałe serii alkalicznej mają odporność ogniową ponad 2000 ℃ i temperaturę użytkowania 1700 ℃. Odporność żużla cegieł ogniotrwałych wzrasta wraz ze wzrostem zawartości głównej. Im wyższy wskaźnik główny, tym mniej zanieczyszczeń, co bardziej sprzyja poprawie odporności na korozję. Produkty o temperaturze użytkowania powyżej 1300℃ dla cegieł ogniotrwałych posiadają funkcję odporności na korozję. Główny wskaźnik zawartości materiału ogniotrwałego w cegłach ogniotrwałych jest różny, a także zmienia się wraz z temperaturą mięknienia pod obciążeniem.
Przeczytaj więcejOdpady zajmują dużo miejsca, niszczą otaczające środowisko, a następnie stają się gruzem. Z analizy porównawczej różnych metod unieszkodliwiania odpadów wynika, że nie ma technologii alternatywnej dla termicznego przekształcania odpadów. Dzieje się tak dlatego, że termiczne przekształcanie odpadów pozwala na ich bezpieczne gromadzenie, zwłaszcza gdy odpady gromadzą się przez długi okres czasu, nie powodując przy tym szkody dla środowiska. Spalanie jest jedyną metodą, która zapewnia mineralizację i stabilizację odpadów, rozszczepienie i zagęszczenie zanieczyszczeń oraz znaczną redukcję. Materiały ogniotrwałe z węglika krzemu są często stosowane w domowych spalarniach śmieci ze względu na ich korzystne właściwości. Zastosowanie to opiera się na specjalnych właściwościach tego materiału i jego termodynamicznych właściwościach odporności na erozję i szorowanie. Charakteryzuje się także dużą odpornością na ścieranie w wysokich temperaturach. Zwykle stosuje się cegły z węglika krzemu, które są łączone krzemianami lub azotkami. Cegły o wysokiej zawartości tlenku glinu i masy ogniotrwałe są stosowane głównie w obszarach o niskim naprężeniu.
Przeczytaj więcejUdokumentowano, że betony ogniotrwałe po zmieszaniu i ułożeniu mają podobną płynność i konsystencję wylewania jak cywilny beton cementowy portlandzki. W miarę postępu technologii odlewów ogniotrwałych zaczęto stosować inne metody i techniki odlewania. Betony o niskiej zawartości cementu wymagają dużych wibracji, aby płynąć i utwardzić się na początku zalewania. Lepszy przepływ nowej generacji zaawansowanych betonów przyczynił się do opracowania samopłynących i pompowalnych betonów ogniotrwałych. Przewagą betonów samopłynących nad betonami wibracyjnymi jest płynność i gęstość bez żadnej siły zewnętrznej. Na początku łatwość montażu betonów zależała od poziomu umiejętności pracowników, złożoności napełniania mieszaniną i małej przestrzeni. Obecnie masy ogniotrwałe można instalować metodą odlewania lub natryskiwania. Metodę odlewania stosuje się zwykle do budowy dużych bloków o ściśle określonych wymiarach; metoda natryskowa jest zwykle stosowana do pokrywania dużych powierzchni lub naprawy istniejących okładzin ogniotrwałych.
Przeczytaj więcejWłókno z tlenku glinu jest wysokowydajnym włóknem nieorganicznym, chociaż nazwa nie jest odzwierciedlona, jego skład nie ogranicza się do Al2O3, niektóre zawierają również SiO2 i B2O3 oraz inne składniki w postaci tlenków metali i jest bardzo wysokiej klasy materiałem ogniotrwałym. Jako jedno z nowych na świecie ultralekkich, wysokotemperaturowych włókien ogniotrwałych, włókno z tlenku glinu może nie tylko utrzymać dobrą wytrzymałość na rozciąganie w wyższych temperaturach i długotrwałych temperaturach użytkowania 1450-1600 ℃; Co więcej, aktywność powierzchniowa jest dobra i łatwo go łączyć z żywicą, metalem i osnową ceramiczną, tworząc wiele właściwości i szeroko stosowanych materiałów kompozytowych. Jednocześnie ma również zalety w postaci małej przewodności cieplnej i niskiego współczynnika rozszerzalności cieplnej, a także jest bardzo dobry w „izolacji ogniowej”, która jest szeroko stosowana w przemyśle lotniczym, energetyce jądrowej i motoryzacji.
Przeczytaj więcejW przemyśle stalowym w piecach i piecach stosuje się izolacyjne materiały ogniotrwałe w celu utrzymania wysokich temperatur przy jednoczesnym zmniejszeniu strat ciepła. Pomaga to zwiększyć efektywność energetyczną i obniżyć koszty produkcji. Dodatkowo materiały te są również wykorzystywane w przemyśle petrochemicznym do izolacji rurociągów i ścian zbiorników, zapobiegając rozpraszaniu ciepła i zapewniając efektywny transport płynów.
Przeczytaj więcej